Schaamte

Hoi!

Ik denk dat we allemaal wel door een periode gegaan van schaamte voor eigenlijk alles, voor mij was dit in het begin van de middelbare school. Als brugguppie wil je hetzelfde zijn als iedereen, erbij horen. Ik schaamde mij toentertijd voor alles, mijn kleren, mijn muzieksmaak en mijn familie.
Nu ik daarop terugkijk bedenk ik me dat dat helemaal niet nodig was, ik was waarschijnlijk net zo onzeker als iedereen.
Nog steeds is schaamte een gevoel wat wel eens opspeelt. Ik ben gelukkig een stuk zelfzekerder geworden, maar wanneer ik echt op het blok wordt gezet, wil ik er nog weleens afspringen.
Vandaag ga ik het dan ook over de graag hebben: Is schaamte een emotie die door jou of de maatschappij ontstaat?


Een recent voorbeeld van schaamte is de donkere lipkleur die ik vandaag op mijn lippen droeg. Ik vind hem zelf heel mooi, maar ik ben er toch onzeker over. Toch besloot ik ermee de stad door te lopen, want: What's the worst that could happen?
Toen ik weer terugkwam uit de stad liep ik langs onze spiegel in de gang. Ik vond het opmerkelijk, want ik liep automatisch terug. Ik staarde naar mijn gezicht. Wat deden die paars gekleurde lippen op mijn gezicht?

Schaamte is naar mijn idee een emotie die ontstaat vanuit liefde. Je doet iets omdat je dat wil, omdat je dat lief hebt. En wanneer je iets lief hebt gooi je heel je hart in deze handeling.
Maar omdat je jouw hele hart erin gooit, doet het extra veel pijn als iemand dit afkeurt.
Stel, je bent een slim persoon en je vindt het leuk en leerzaam om overal antwoord op te geven. Toch hoor je om je heen de kreten "nerd" en "smartass".
Dat doet pijn, je schaamt je voor iets wat jij graag doet en dat wordt afgekeurd door de mensen om je heen, de maatschappij.

Daarom denk ik dat schaamte ontstaat door beide partijen. Je hebt iets lief, dit wordt afgekeurd door de maatschappij en daarvoor schaam je je.
Men wil niet afgekeurd worden, men wil worden geprezen voor wat hij/zij doet. Misschien iets wat terug gaat tot in de oertijd. Wanneer men wordt geaccepteerd, een goede status heeft, voelt men zich veilig bij de anderen, gesteund. Het verlaagt onze stress en geeft het gevoel dat mensen op ons vertrouwen.
Wanneer je wordt afgewezen betekent dit dat de wereld om je heen je niet accepteert. Men gaat zich schamen, terugtrekken. "Alsjeblieft, ik bedoel het goed."

Is er een oplossing? Ik denk maar één. Ik scheld nooit, maar hier komt het:
Do. Not. Give. A. Damn.

Tot schrijvens,

Floor