My interest in arts

Hello there!

  It has been a few days, but I can finally say that I am studying. Yup, that's right, me, the eighteen-year-old who still loves pluches and won't sleep in a completely dark room because it so CrEePY.
  A few days ago I had my first lecture by an american professor, who's name I just can't remember. Great. I'm such a good student. (And I was so late as well, because well, traffic *sighs).
  Back to the point though, she said it was a good idea to keep up a blog because it would improve one's writing skills. I literally put in my notes: "have been trying that for over a couple of years now, doesn't work." You know guys, I love writing on my little blog and I do it with all the fun and pleasure I could possibly have, but I'm still not good at academic writing.
  However, it would be a big mistake to not (at least) try, so that's what I'm doing today: I'm writing a small piece in English, because that's what I'm going to do at university as well. And what better way to practice than this..?

Waarom ik thuis blijf wonen

Hee!

Over iets meer dan een week begint mijn schoolleven weer. Na een heerlijke pitstop van iets meer dan 3 maanden, moet ik er weer aan geloven. Iets nieuws, iets anders: twee dingen die ik ontzettend haat. Nieuw en anders.
Ik ga studeren. Ik ga naar een nieuwe stad (Groningen), met nieuwe mensen en nieuwe studie-onderwerpen. Maar, ik blijf wel thuis wonen. Voorlopig. Waarom? Nou...

Ik ben gezakt

Hee!

  O nee. Ik besef mij nu pas dat deze twee berichten na elkaar niet heel logisch zijn, en ook niet heel vrolijk trouwens. Oke, voor wat verheldering: ik ben geslaagd voor mijn schooldiploma en gezakt voor mijn rijbewijs. Duidelijk? En doorrrr...

Ik heb een diploma!

Hoi!

 Allereerst: sorry. Ik ben een vreselijk wezen, een vreselijk, bloggend wezen. Veel bloggers zouden nu excuses verzinnen zodat geen enkele kritiekgevende lezer ze maar iets kan maken, maar ik kan er niet veel meer van maken dan: het was druk.

Ode aan de kindertijd

Hallo!

  Over precies 27 minuten word ik 18. Dan ben ik geen kind meer, geen meisje, maar een volwassen vrouw. Het is één van de raarste dingen die ik mijzelf ooit heb ingedacht.
  Ik begrijp heus wel dat zo'n simpele 8 niet het gehele leven verandert, maar het cijfer heeft toch een soort van invloed. Doordat ik over 27 minuten volwassen wordt genoemd, voelt het ook alsof ik mij volwassen moet gedragen. Dag kindertijd. Dag helpende volwassenen.
  Het leek mij daarom leuk om vandaag een ode te schrijven aan de kindertijd en alles en iedereen die dat beïnvloed heeft.

Mijn examens zijn afgelopen!

Hee!

  Heheh. Mijn examens zijn eindelijk afgelopen. Na bijna drie weken vrijwel non-stop leren en opgesloten zitten in een gymzaal met honderden medescholieren, is het klaar. Over. Done.
  "Goed," zou je zeggen, "dan is het nu tijd voor slapen, feesten en zuup'n." Naast het feit dat het "zuup'n" niet echt in mijn aard ligt, ga ik niet met zo'n ontzettend vrij, vrolijk en fijn gevoel de vakantie in.

ESC 2017: De uitslag

Goedenacht!

Okee. Dus, het songfestival is zojuist afgelopen en de winnaar was.... Portugal! Het leek mij daarom leuk om een half uurtje na deze uitslag mijn mening te delen over dit nummer en de andere landen kort te bespreken.

1 - Portugal
  Meer dan dubbel dwars verdiend. De eerste keer dat ik Portugal hoorde was ik niet weggeblazen. Ik vond de man vreemd, zijn danspasjes raar en van zijn liedje begreep ik niet veel. Echter, it grew on me. Langzamerhand begon ik te begrijpen waarom mensen zo'n fan waren van Portugal.
  Het liedje had gevoel, was breekbaar. En de zanger, Salvador, legde zoveel passie in zijn zingen en bewegen: heel tof om te zien.
  En de finale? Prachtig, schattig, lieflijk. Vooral zijn allerlaatste liedje met zijn zus liet mij echt inzien dat hij de winst 100% verdiende. Chapeau!

2 - Bulgarije
  Oke... Hoe zeg ik dit vriendelijk: ik vond er eigenlijk helemaal niets aan. Het liedje was eentoning, de effecten groots en schreeuwerig en gewoon erg songfestival-achtig. Zeker in de tweestrijd met Portugal vond ik Bulgarije compleet wegvallen.
  Een publieksfavoriet? Tja... Dan denk ik wellicht toch iets anders, haha.

3 - Moldavië
  Ey, ey, wie vond Moldavië ook al weer zo leuk? Ohja, ik! Hahaha. Erg leuk om te zien dat één van mijn foute favorieten de finale haalde en ook in de top drie eindigde!
  The epic sax guy, de danspasjes, de kleding, het was perfect voor de televoting. En dat was waar het ook mee scoorde: puur de punten van het publiek zorgden voor de derde plek. Niets mis mee natuurlijk.

Ten slotte was ik erg verbaasd over het feit dat al mijn favorieten, genoemd in mijn vorig artikel, de finale hadden behaald! Ik zie een toekomst als bookmaker in het verschiet!

Tot schrijvens,

Floor