Waarom ik thuis blijf wonen

Hee!

Over iets meer dan een week begint mijn schoolleven weer. Na een heerlijke pitstop van iets meer dan 3 maanden, moet ik er weer aan geloven. Iets nieuws, iets anders: twee dingen die ik ontzettend haat. Nieuw en anders.
Ik ga studeren. Ik ga naar een nieuwe stad (Groningen), met nieuwe mensen en nieuwe studie-onderwerpen. Maar, ik blijf wel thuis wonen. Voorlopig. Waarom? Nou...


1) Duur

Toen ik zonet onder de kletterende douche stond, was ik wat berekeningen aan het maken. Een kamer in Groningen, dacht ik zo, kost al snel 300 euro in de maand (al dan niet meer). Daarnaast lijkt het mij dat je toch wel zo'n 500 euro in de maand kwijt bent aan overige lasten. Lijkt veel, wat het ook is, maar toch lijkt het mij wel waarschijnlijk. Ik denk dat je toch wel zo'n 50 euro aan boodschappen kwijt bent per maand, wat minder dan een tientje per dag is. Daarnaast denk ik dat uitgaan, kleding, verzekeringen, vervoer en de allround studiebenodigdheden zorgen voor het vullen van de andere 300 euro.
Maar... Dan is er altijd nog het bijbaantje! Zo stelt het Nibud dat studenten gemiddeld zo'n 300 euro per maand verdienen. Ofwel, de gemiddelde lasten van een student zullen zo rond de 500 euro per maand zitten.
Dat is 6.000 euro per jaar, wat 24.000 euro is aan het einde van een studie (4 jaar). En dat bedrag moet je compleet terugbetalen, wat met een beginnersbaantje na het studeren echt wel even duurt...

Natuurlijk zijn de financiën wat gecompliceerder dan bovengenoemd. Zo hebben sommige studenten gespaard, hebben ze ouders die hun financieel steunen, of werken ze veel. Echter, ik hoor ook veel verhalen dat studenten het vaak amper volhouden om te werken, tegen het toch wel schamele loontje dat ze verdienen.
Het punt dat ik hier probeer te maken is dat studeren duurder dan ooit is. Huren zijn torenhoog, collegegelden een paar duizend euro, baantjes niet altijd vol te houden en ouders niet altijd even rijk.
Om af te sluiten wil ik toch een oproep doen naar de partijen die nu al maanden aan het kibbelen zijn: bedankt voor de Ov-kaart, maar kijk nou eens ff verder, yo.

2) Niet zo ver

Als ik op een zeer verre afstand van Groningen had gezeten, had ik kunnen rekenen wat ik wilde, maar had ik wel uit huis moeten gaan. Dat is gelukkig niet het geval. De reistijd naar Groningen voor mij is 1 uur. Ik weet dat het mij nog best wel eens zou tegen kunnen vallen (wat het waarschijnlijk ook wel gaat doen, 2 uur reizen op een dag), maar om heel eerlijk te zijn denk ik dat ik het kan handlen.
Twee uur reizen is zeker veel. Daar is niets anders van te maken. Echter, ik houd erg van treinreizen en op de één of andere manier zie ik er niet zo ontzettend tegen op. (Ga ik hier spijt van krijgen na een half jaar?! -Ja. Ja. waarschijnlijk wel.)

3) Coeliakie

Dit puntje was iets waar ikzelf eigenlijk helemaal niet op lette, totdat mensen mij erop wezen. Het is namelijk zo dat een studentenkamer niet echt zou werken voor mijn. Een gedeelde keuken is namelijk het alleronhandigste voor mij. Kan je nagaan: een keuken, niet schoongemaakt, met vieze borden, pannen en messen en ohja, mijn glutenvrije spullen, waar niemand aan mag komen. Dat is niet te doen!
Oke. Misschien wat overdreven. Misschien zou het wel lukken na echt wat uitleg, maar ik denk eigenlijk van niet. Hygiëne in een studentenhuis is echt ver te zoeken en mijn glutenvrije dieetje past daar niet goed tussen. De oplossing daarvoor is een eigen keukentje en badkamer, maar daar betaal je zo weer een paar honderd euro meer voor.

Dat was het eigenlijk wel. Ik zou nog puntje vier kunnen maken: "makkelijk", maar dat vind ik echt zwak.
Ik zou best wel op kamers willen, mijn eigen dingetje doen. Ik kan koken, ik kan (af)wassen, ik regel bijna alles zelf en ik zou echt wel zelfstandig kunnen leven. Daarom zeg ik ook tegen iedereen dat ik "uiteindelijk wel op kamers wil". Het is geen leugen, het lijkt mij oprecht leuk. Maar, zoals ik al zei, het is zo duur.
Ik werk, ik spaar, maar die huren, manmanman, die zijn er zo doorheen. Dan nog de gluten en de overige kosten. Het is lastig.

Tot schrijvens,

Floor