Ik zeg altijd maar zo: Haten is een groot woord. Echter, soms kom je mensen tegen die erg dicht tegen dat randje aan zitten.
Misschien komen ze tegenover anderen wel heel aardig over, dat kan natuurlijk. Maar voor mij geldt dat ik me soms enorm kan irriteren. Ik probeer er niks van te zeggen, omdat ik denk dat dit soort mensen altijd in mijn leven zullen blijven voortkomen. En ik kan ze wel allemaal gaan confronteren, maar dat werkt ook niet altijd.
Vandaag een lijstje met persoonlijkheden, waar ik in ieder geval, zeer slecht tegen kan.
De "Ikkers"
Een gesprek hoort van beide kanten te komen. De één zegt iets, de ander zegt iets terug. Echter, het werkt niet wanneer de één blijft doorratelen over zichzelf. Dit is irritant en komt erg arrogant over.
Ik kan me enorm irriteren aan ikkers. Zeggen doe ik dat niet, maar het zijn gewoon vaak de mensen die het liefst alle aandacht willen hebben.
Zelf heb ik ook weleens dat ik denk: Ratel ik nu niet teveel door? Soms maak je immers dingen mee, en deel je dat graag met anderen. Echter, ik denk dat je soms ook moet inzien: Enough is enough.
De "Spellingsverbetaars"
Aargh. Just aargh. Laatst las ik in de Metro dat uit onderzoek is gebleken dat mensen die spelling verbeteren, daadwerkelijk irritante mensen zijn.
En dit is net zo'n eigenschap die je zeer makkelijk kan onderdrukken, lijkt me. Het feit dat je veel over jezelf praat is zeker niet slecht, behalve als het echt keer op keer gebeurt.
Het alsmaar verbeteren van spelling, echter, kan je onderdrukken, toch?
Ook hier denk ik niet dat mensen dit met al teveel opzet doen en dat ze de persoon wellicht willen helpen. Maar het zijn bijna altijd dezelfde personen die weer vertellen hoe het wél moet.
*Edit* Ik lees nu, 5 minuten na het plaatsen, dat het nieuws dit onderzoek niet op de juiste manier heeft geïnterpreteerd en dat grammaticafouten als irritanter worden ervaren dan de verbetering ervan. Voor mij blijft hetzelfde gelden. Irritant.
De "Tweede-keuze-vrienden"
Ik ben altijd opgevoed met het idee dat je beter meer (misschien vage) vrienden kan hebben dan één hele goede. Daar houd ik me nog steeds aan vast.
Ik heb altijd liever in een groepje gezeten, dan met echt één iemand. Helaas zijn er ook mensen die jou behandelen als een vriend, maar zodra ze iemand interessanter zien lopen ze weg.
Dit vind ik nog niet eens zo irritant, maar wel ontzettend naar, omdat het echt voelt alsof je minder bent dan de beste vriend.
Tot schrijvens,
Floor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten