Mening Met Mij: Trump

Hai!

Het kan jullie haast niet ontgaan zijn. De verkiezingen van Amerika zijn geweest. Het is jullie vast ook niet ontgaan wie er heeft gewonnen: Mister Donald Trump.
Ik deel vrijwel nooit mijn mening (zoals mijn Haagse Nederlands docent zegt: "je ben een erg meningloos type") en al helemaal geen meningen over politiek. Deze verkiezing is gebeurd en ik kan er niks tegen doen, het is in een ander land, maar toch zit ik ermee in mijn maag.

  Trump. Tja. Ik merkte hem op een half jaar geleden ongeveer. Verdieping zocht ik niet echt in de Amerikaanse verkiezingen, maar ik was me ervan bewust wie er streden en welke standpunten ze hadden. Voor mij was het eigenlijk al een uitgemaakte zaak. Hoe kon een racistische, seksistische en ouderwetse wortel nou winnen?
  Nu moet ik ook zeggen dat Clinton niet heel braafjes was, ook zij heeft zeker fouten gemaakt. Nee, eigenlijk waren beide kandidaten niet de allerbeste. En zeker niet voor een land met honderden miljoenen inwoners, veel macht en grote dromen. America, the land of dreams and hopes.
  Toen de debatten begonnen was ik al een poosje echt aan het opletten. Ik heb nooit de gehele debatten gezien, maar wel stukjes. En ik kan Trump nu wel gaan afzeiken, met het feit dat hij geen standpunten kende, maar ook zijn tegenstandster was nou eenmaal niet de sterkste. Wat ik al zei, vanuit Amerika, het land van grootheid en macht, verwacht je simpelweg andere kandidaten dan twee 70 jarigen die elkaar uitjoelen en het liefst terug willen naar 1920.

  Toen de verkiezingen in zicht kwamen, was er eigenlijk geen twijfel mogelijk. De verdwenen mailtjes van Clinton verbleekten bij de vieze uitspraken en daden van Trump. Als je aan mij had gevraagd wie er zou winnen, had ik volmondig "Clinton!" geroepen. Net zoals de rest van de wereld denk ik.
  Na het maken van mijn Duitstoets woensdagmorgen bracht de surveillant het nieuws: Trump had gewonnen. Ik viel niet flauw, was niet depressief of moest huilen. Maar het voelde toch niet helemaal goed. Een man die verlies maakt met zijn casino's en vrouwen heeft aangerand, werd president? En niet zomaar president, maar president van het op drie na grootste land?!

  Een aantal mensen zeiden al meteen dat ze het niet zo erg vonden. En ook een dag na the election hoor ik van veel mensen dat ze het probleem niet zien. Ik wil hier niet gaan roepen over hoe erg ik het vind, want Trump zal heus niet al zijn plannen waarmaken. Een muur rond Mexico? Daar kunnen zijn casino centjes toch echt niet worden ingestopt...
  Waar ik me vooral zorgen over maak is de onrust. Mensen in Amerika kozen voor Trump omdat ze bang waren voor buitenstaanders, voor de dreiging van IS bijvoorbeeld. Ik denk dat deze keuze, net zoals de Brexit, aangeeft in wat voor tijd wij leven. Het is een tijd van minderheden en achtergestelden, een tijd van onderdrukking en macht.
  Al lijkt dit niet altijd naar het oppervlak te komen, diep in het slijk zit de angst geworteld. We zullen zien wat er in de toekomst gaat gebeuren. Stay strong.

Tot schrijvens,

Floor