Ik heb het druk gehad oke. Druk. Toetsweek, daarvoor nog veel PO's en mondelingen (het is bijna voorbij gelukkig).
Vandaag ga ik het hebben over het voorval wat op dinsdag 21 juni plaats vond... Spannend!
Ik zat in de wiskundeklas en opeens begonnen mijn ogen raar te doen. Ik zag het compleet niet aankomen, maar opeens begon ik dingen wazig te zien. Mijn hand verdween in een soort van gat en ik zag hem gewoon niet meer. Ook het bord en de docent waren weggevallen in een soort gezichtsveldgat. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt en ik, als doemdenker, begon meteen te denken dat ik een beroerte kreeg of dat ik dood ging. (ik leef nog)
Ik liet het wel merken dat ik last van mijn ogen had, maar de docent en klasgenoot keken mij een beetje aan van: "Ooh, die heeft een bril nodig". Niet dat ik dat erg vond, trouwens, maar ik was compleet de kluts kwijt.
Na een tiental minuten van afvragen wat er nu met mij aan de hand was, was ons minilesje afgelopen. Ik liep de gang op, maar voelde mijn ogen bonzen en ik schrok van iedereen die voorbij liep. Toen gooide ik mezelf op een stoel, mijn gezichtsveld trok bij, maar toen kreeg ik hoofdpijn.
20 minuten passeerden, waarin ik voorovergebogen mijn flesje water probeerde te drinken. Ik besloot dat ik de hoofdpijn nu toch echt te bonzend vond en dat ik naar huis wilde.
Na een korte trip naar mijn zusje voor sleutels lag ik dan 15 minuten later op de bank thuis.
Het klinkt nu wel heel ernstig en dat was het eigenlijk niet. Heel veel pijn had ik niet (behalve die nare hoofdpijn), maar ik schrok me helemaal kapot.
Ik ben eigenlijk nooit ziek en mijn lichaam is altijd supergezond. Ik heb nog nooit iets gebroken, iets ernstigs gehad of echt enorme pijn gevoeld. Maar dit voelde zo vreemd, niet meer uit je eigen ogen kunnen kijken... Ik schrok me kapot!
Die middag besloot ik om naar de opticien te gaan. Ik merkte namelijk dat ik de laatste tijd al wat last had van een onscherp vertebeeld. Daarnaast had ik nu ook last van vlekken in mijn gezichtsveld, dus wilde ik wel wat advies.
De vrouw luisterde wat en besloot toen dat het wel oogmigraine moest zijn... Oogmigraine? Dat klonk wat raar.
Het is een erfelijke, tja, stoornis. Het kan echter wel vaker voorkomen als je moe of gespannen bent. Maar er zijn ook mensen die er geen last van hebben en er dus ook nooit last van zullen hebben.
Een aanval duurt zo'n 20 minuten en er kan zowel migraine als hoofdpijn navolgen.
Daarnaast hebben ze ook nog mijn ogen getest en wat blijkt? Ik moet een bril! Tja... Oogmigraine en slechtziendheid hebben trouwens niks met elkaar te maken.
Tot schrijvens,
Floor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten