Een random praatje

*Waarschuwing: deze tekst is vrij random geschreven. Kan je daar niet tegen? Dan verzoek ik je vriendelijk om op dat rode kruisje te drukken. Bij voorbaat dank.*

Hé, hoi!

Hoe gaat het? Lang niet meer gezien.
Oké, serious business right here. Sorry. Ik ben lang weg geweest.
Waarom vraag je me? Ik had geen inspiratie. Dat kan gebeuren toch? Gewoon geen ideeën.
Heb je die nu wel? Nee. Maar dat maakt niet uit. Ik ga gewoon lekker schrijven.
Ik stond mijn mooie witte tandjes te poetsen toen ik opeens de drang kreeg om te schrijven. Gewoon mijn hobbelige awkward gedachtes op een nep-digitaal-papiertje zetten.

Met mij gaat het goed. Ik heb een geweldige herfstvakantie die volgepland is met dagjes uit. Op dit moment bijvoorbeeld, ben ik net terug van een dagje zwemmen met mijn lieftallig zustertje.
School gaat OK. Het gaat, het gaat.
Oké, nieuwe dingen: een kat, een auto en een mobiel. Dat is me wat, heh?
Onze oude poes (Milky) hebben we weggedaan, nu klinkt dat natuurlijk heel zielig, maar we hebben haar naar wat mensen die we kenden op een boerderij gedaan. Nu kan ze lekker naar buiten en wordt ze ook niet meer geterroriseerd door de buurtkatten.
Toch misten we een trouw maatje, die aan je voeten gaat knabbelen of de gordijnen inklimt. Vandaar dat we een nieuwe kat hebben genomen. Hij is 1/4 Maine Coon en 3/4 vuilnisbak, HTK-kat of Europese Korthaar. Wat jij wilt zeggen.
Meneer Nilsson heet hij (afgekort naar Nilsson). Dat is wel een geschikte naam, want hij klimt steeds op je schouder, net zoals het aapje van Pippi Langkous.
Bij de dierenarts bleek dat hij al te groot is voor zijn leeftijd, dus met een beetje geluk wordt het een grote kater die de buurtkatten een beetje te boven staat.

Ook onze auto hebben we weggedaan, nu hebben we een Volkswagenbusje. Zo'n één hadden we vroeger ook al, maar nu, na 6 jaar ofzo, hebben we er weer eentje. Heerlijk, net alsof je weer thuiskomt. Meer kan ik daarover vertellen kan ik niet, want hé, daar gaan de kinderen niet over.
En ten slotte mijn mobiel. Ik had een Samsung Mini 2 (!), ter vergelijking, ze zijn nu al bij de 6. Dat oude trouwe mobieltje had ik al sinds de brugklas. Al vier jaar dus.
Nu heb ik de Samsung Core 2 en hij is megagroot. Echt mega. Maar wel heel fijn in gebruik + een 1000x betere camera. Altijd fijn.

Nou, nu heb ik jullie wel weer op de hoogte gebracht van wat er rondom mij heen gebeurt. Ik hoop dat je het een beetje leuk vond om te lezen. Tsjau, tsjau!

Tot schrijvens,

Floor